jarek kordaczuk
digressi00ns
for violin, voice and computer transformations
dg001-a04 :: [5:47]
dg002-b01 :: [2:29]
dg003-bb01 :: [4:10]
dg004-cor2 :: [4:04]
dg005-c03 :: [3:30]
total time [20:30]
violin // ania zielińska
voice // basia raduszkiewicz
computer // jarek kordaczuk
digressi00ns to kilka zgrzytów, chrobotań, jęków, sapań, szeptów
i paru innych skrzypcowych i wokalnych niby-dźwięków bezlitośnie
czasem przetworzonych elektronicznie i ubranych w formę cyklu pięciu
etiud ostinatowych.
digressi00ns is made of several grating, scratching, groaning, puffing
and whispering sounds, as well as some other violin and vocal quasi-sounds,
sometimes relentlessly transformed electronically and put into a form
of a cycle of five ostinato etudes.
Jarek Kordaczuk, kompozytor.
Urodził się w 18 sierpnia 1967 roku w Biskupcu. Studia kompozytorskie odbył na Akademii Muzycznej im. I.J.Paderewskiego w Poznaniu, na Wydziale Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki (w klasie Andrzeja Koszewskiego), uzyskując tytuł magistra sztuki w 1993 roku. Ponadto od 1986 do 1995 był wolnym słuchaczem wielu wydziałów (m.in. teologii, językoznawstwa i matematyki) oraz uczęszczał na warsztaty muzyczne (m.in. warsztaty kompozytorskie w Kazimierzu Dolnym organizowanych we współpracy z IRCAM oraz w warsztatach muzyki elektronicznej organizowanych w Krakowie). Jest członkiem PSeME – Polish Society for Electroacoustic Music. Okresowo prowadzi wykłady na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.
Jego zainteresowania twórcze rozciągają się od piosenki poetyckiej i muzyki dla dzieci po utwory orkiestrowe, elektroakustyczne i muzykę eksperymentalną. Śledząc kolejne projekty muzyczne kompozytora nie sposób wyodrębnić główną sferę jego muzycznych zainteresowań, tak jak nie można uznać żadnej z nich za uboczną. W swoim języku muzycznym Kordaczuk zdaje się z taką samą swobodą sięgać po tradycyjne czy wręcz popularne formuły harmoniczno-rytmiczne jak po wyszukane i oryginalne formy syntezy czy przetwarzania dźwięku – nierzadko wykonując oba zabiegi jednocześnie.
W domenie piosenki (pieśni) poetyckiej niewątpliwie ważnym wydarzeniem było wydanie albumu Chwile poruszone, w którym kompozytor po raz pierwszy przesuwa estetykę określaną mianem „poezji śpiewanej” w obszary muzyki eksperymentalnej. Myśl ta kontynuowana jest i rozszerzana w kolejnych projektach Safona i Dzieci aniołów, by w cyklach Talizmany i Czekając na koniec świata znaleźć swoje dotychczasowe apogeum. Sam kompozytor często bywa również autorem tekstów swoich utworów.
Kordaczuk w swojej twórczości chętnie łączy akustyczny i elektroakustyczny aparat wykonawczy. W szczególności kreowanie dźwięku „na żywo” zdaje się pozostawać najbliżej centrum jego upodobań kompozytorskich w tym aspekcie. Sam uczestniczy często w wykonywaniu swoich utworów czy to jako dyrygent, czy jako wykonawca np. partii monoctone – oryginalnego instrumentu elektroakustycznego, którego jest konstruktorem. Bardzo ważnym utworem jest w tym kontekście Strumenti della Passione na zespół instrumentów dawnych, solistów, perkusję i elektronikę z 2014 roku – rodzaj współczesnej pasji pisanej na zamówienie orkiestry barokowej Arte dei Suonatori.
Pewną część twórczości Kordaczuka zajmuje również muzyka filmowa, teatralna a nawet musicalowa. Istnieje również grupa utworów pozostającą w związku z muzyką konkretną, którą kompozytor sam określa mianem utworów onomatopeicznych lub teatrem dźwięku.