C.O.S.M.O.S.

Ewa Cichoń – flety (poprzeczny i proste barokowe), głosy, oddechy, kamień szlachetny (nieszlifowany ametyst przywieziony z Zabajkala w 1913 r.), perły, wnętrze fortepianu / flutes (transverse, baroque recorders), voices, breathing, gemstone (rough amethyst brought in 1913 from Zabaykalsky District, Russia), pearls, inside of the grand piano

Antonina Nowacka – śpiew, gwizdy, struny i płyta fortepianu / singing, whistling, strings and plate of the grand piano

Andrzej Rejman – fortepian, smartfon (odtwarzający fragment nagrania projektu Improways w wyk. E. Cichoń, A. Rejmana), książka (Susanne Langer Nowy sens filozofii), łańcuchy / piano, smartphone (playing a fragment of the recording of Improways project performed by E. Cichoń and A. Rejman), book (Susanne Langer Philosophy in a New Key)

Nagranie/Recording – Rafał Smoliński.

C.O.S.M.O.S.
czyli całość, wszystko, a zarazem skrót. Wszechświat skondensowany do chwili. Jako skrót można rozumieć tytuł płyty jako… np. Contextual Obscure Spontaneous Movements of Spirit, czyli „kontekstualne nie[do]określone spontaniczne poruszenia ducha”, ale w zasadzie każdy może zinterpretować go inaczej, podobnie jak samą muzykę i… kosmos.  Intuicyjna improwizacja jest słuchaniem kosmosu w mikro- i makro- skali i… stwarzaniem go z dostępnych dźwięków, w tym wypadku także dźwięków przeszłości (nagranie odtwarzane z telefonu komórkowego na samym początku).  To kosmos chwili, w której muzyka się rodzi (i umiera).
Płyta jest dokumentalnym zapisem (mastering ograniczyliśmy do minimum) „spontanicznych poruszeń ducha” trójki artystów, którzy postanowili – po raz pierwszy w tym składzie – spotkać się (w muzycznym sensie); trzy odmienne (choć paradoksalnie mające wiele wspólnego) osobowości,  różne stany umysłu i ducha oraz – towarzyszące im tak zwane okoliczności, czyli kontekst. Wynikiem spotkania, do którego doszło 8 czerwca 2017 r. w QualityStudio w Warszawie, jest to nagranie – muzyka przykuta do tamtej chwili, nie do powtórzenia w innych okolicznościach.
Ważną inspiracją była dla nas w pewnym sensie książka Susanne Langer Nowy sens filozofii, która fizycznie bierze udział w nagraniu (słychać szelest jej kartek) i której fragment przeczytaliśmy tuż przed jego rozpoczęciem. To co zostało przeczytane zagubiło się jednak gdzieś w przestrzeni fonicznej, nie zostało zawarte w materiale ani zapamiętane i nie jest istotne – „ulotniło” się, bo było ulotne, potrzebne tylko jako rodzaj spustu. Pośrednio inspirowało nas też pojęcie „sztuki kontekstualnej” Jana Świdzińskiego oraz performatywne działania Muzyki Centrum. Nie było prób „umawiania” się na cokolwiek, poza tym, że nagranie zacznie się od wspólnych działań przy fortepianie (potrącanie strun dłonią, kamieniem, naszyjnikiem z pereł, śpiewanie do nich itd.), a następnie stopniowo każdy z artystów powróci do swojego medium czy instrumentu.

C.O.S.M.O.S.
as a whole, everything as well as a shortening. Universe condensed to a moment. As a shortening the title of the CD may be developed as … for example Contextual Obscure Spontaneous Movements of Spirit, but, in fact, everyone can interprete it differently, similarly to the music itself and … the cosmos. Intuitive improvisation is listening to the cosmos in micro- and macro- scale and creating it from the available sounds, in this case also sounds from the past (the recording played on a mobile phone at the beginning). This is the cosmos of the moment in which music is born (and dies). This CD is a documentary recording (we reduced mastering to the very minimum) of „spontaneous movements of spirit” of three artists who decided to – for the first time in this line-up – meet (in musical sense); three diverse (though paradoxically having a lot in common) personalities, different states of mind and spirit and – accompanying them a so called background, thus context.
The effect of this meeting, which took place on the 8th of June, 2017 in QualityStudio in Warsaw, is this recording – music pinned up to that moment, not to be repeated in other circumstances.
Important as an inspiration was for us, in a way, the book by Susanne Langer Pilosophy in a New Key, which is present in the recording physically (one can hear it being browsed through) and a fragment of which was read by one of us just before our play. This what was read was lost somewhere in the phonic space, not being included in the matter, and is not vital – it „flew” because it was volatile, useful only as a kind of trigger. Indirectly we were inspired also by Jan Świdziński’s notion of „contextual art”, as well as performative actions of Muzyka Centrum Art Society (Krakow). There were no rehearsals or any other „set-ups”, besides that the recording should start from cooperative actions at the grand piano (striking its strings by hand, stone or pearl necklace, singing against them and so on) and then, gradually each of the artists will return to their own medium or instrument.